Çoğumuzun vardır dimi uzak yada yakın bir yerlerde yazlığı ?
Yaz Candır.Yaz Mutluluktur.Yaz Çoçukluktur.
Çalışanlar yıllık izin için yazı beklerken okuyanlar haziran gelsede yaz olsa diye bekler.
Bir etek bir elbise takılır püfür püfür altınada şığıdık bir terlik.
Yaz rahatlıktırda çünkü.
Neyse çok uzakttım zaten bu yazının kısa olacağını sanmıyorum umarım sıkılmazsınız
Şimdik efendim bizim bir yazlığımız var Çınarçıkta.Bilen bilir.Yalova'nın az ilerisindedir.Dışarıdan baksan bina yığını.Yazlık dediğin havuzlu 2-3 katlı villalardan oluşan sitelerdir ama burası öyle değil.Deniz kenarına kurulmuş biryer işte.Birde hep kalabalıktır.Yürünmez bile haftasonları.Böle çingene çalsın kürt oynasın misalir.Pek güzel değil yani..
Yıllar yıllar önce anneannemin bir arkadaşı keşfediyor ve anneaneminde çok beğenmesi ile oradan 2 daire alınıp birleştiriliyor ve kocaman bir evde teyzem eniştem annem babam anneannem dedem abim ben ve kuzenim selen yaşamaya başlıyoruz.Kalabalık neşeli bir evdi.Sonra halamız,yengemler şu bu diğer akrabalar teker teker yazlık ev aldılar ve gitgide kalabalıklaştık.
Belli bir yaşa kadar en büyük zevkimiz selenle sahil oturup kureklerimizle falan oynamaktı işte.Genelde oyunlarımızda hep saçsaça başbaşa girdiğimiz kavgalarımız ile son bulurdu.
Küçüçüktük ya ha bakın şukadarcıktım işte
Aşağıdada küçükken maşallahı olan abimleyiz :)
Sonra büyüdük şu ergen yaşlara gelince farketmeye başladık etrafı,mekanları,arkadaşlıkları.Teyzemle ayrı eve çıktı biz ayrı eve.Aileler artık tek dolaşmamıza izin verdikleri dönemlerdi ama saat 10:00'da evde olucaksın zamanlarıydı.
Her yıl izin saatimiz yarım saat ileri giderdi.En son bikaç sene 12 de takılı kaldı.Bizde böyle diskolara yeni çıkmaya başlamışız.Yeni yeni içkiymiş sıgaraymış kendileri ile tanışmışız.'Saat 12yi geçerse eve almayız' tehditleri geliyor.Bizde buarada hep aynı insanlar ve tabikide kuzenim selenleyiz.'Olurr alamayın eve bizim için daha iyi derdik hep.
Buarada eğer okuyorsan anne çok üzgünüm ama siz orda olmadığınızda ve bizi evde yanlız bırakıp gittiğiniz geceler eve kaçta girdiğimizi kontrol eden herkesi halt edip çok kapıdan bacadan kaçıp sabahladığımız oldu.E kızmasın kimse birdaha o yaşlarıma dönmeyeceğim.İyikide yapmışız!
İşte o sıralar oluşan bir grubumuz vardı.Herkesin olmuştur böyle bir grubu.Ama ben nasıl biraraya geldik hiç hatırlamıyorum.Böyle 15 erkek 2 kızdık hep.Kimse yan gözle bakamaz laf atamazdı.Bir yanlış olamazdı.Ailelerimiz onlara emanet ederlerdi.Aramıza kimse giremez.Girse bile bir sonraki sene zaten olmazdı.Ama biz hep olurduk.Biz her yaz birlikte büyüdük bu insanlarla.Çok kavgalar ettik.Aramızdan ayrılanlar,başka gruba satanlar yada artık gelmeyenler oldu.Ama esas olarak kalanlar kaldı.Kışlar pek görüşmeyen ve konuşmayan bir gruptuk ama yaz gelince o okul kapanınca hemen nezaman gidiyoruz diye telefonlaşır ve kocaman bavullar hazırlanıp büyük heyecanlarla buluşur çok çok çok eğlenirdik.Bir günlüğüne olsun İstanbula dönmek bile istemezdik çünkü orda olmayınca onlar nasıl eğleniyor acaba diye aklımız kalırdı.Eylül ayı gelip dönüş vakti gelindiğinde ise hep ağlardım!Çok net!Çünkü özlüyordum ve ortamımızı çok seviyordum.
Negüzel heyecanlardı.Giyinip süslenip çıkmalarımız,diskolarda saçmasapan danslarımız,sokak ortasında halaylarımız,balık tutmalarımız,gün boyu süren okey turnuvalarımız,kaldırım kenarlarında içmelerimiz,sahile masalar atıp gitar eşliğnde içtiğimiz o rakıların tadı...
Tabi bunların yanında birde 17 Ağustosta Gölcük ve Yalovayı vuran depremi ne anlatmak nede hatırlamak istemiyorum malesef.2 sene korkudan gidememiştik ki ben hala orda uyurken tavanlara lambalara bakmadan uyuyamıyorum.
Bugün döndüm yazlıktan.Sadece bir gece kaldım.Yine selen ve yine orda yazlığı olan bebeklik arkadaşımız nil ve onun arkadaşı bige.4 kız haftasonu kaçamağı yaptık.Yine aynı yerlere gittik yine aynı insanları gördük.Ama bişeyler eksik.Oranın artık benim için bir anlamı bir heyecanı yok malesef.Selenlerde kaldım ve kendi evime baktım.Panjurları kapalı.O panjurların arkasında gençliğim geçti.Bir gün orada bu şekilde bulunacağım aklıma gelmezdi taa ki 2010 senesine kadar.
Ne olduysa o yaz oldu.Büyüdüğümüz ve fikir ayrılıkları yaşadığımız herşeyin çok gerçek olduğu o yaz.Kavgalarımızın daha şiddetli olduğu seslerin yükseldiği farklı insanlarla kaynaşılan bir yazdı.Şimdi o biriken sebepleri yazmıcam ama bir koptuk o kopuş.Yine selamlaşıyoruz ama sadece okadar.Orada kafama uygun bir arkadaşım yok.Oraya koşarak gitmeme sebepte yok.Bütün yaz orda dursam şuan kafayı sıyırabilirim.İşsiz güçsüz ve amaçsız geliyor orda olmak.
Bu yazıyıda yazmamın sebebi şudur aslında ki bu anlattıklarım hepsi şimdi birer gençlik hatırası ve eminim birçoğumuzun buna benzer hikayeleride vardır.
Umarım sizi uzunn yazımla sıkmamışımdır:)
Belki hatıralanızı bile canlandırmış olabilirim.
Buda 2 günlük tatilimizde kareler :)
Kuzenim Selocan
Çoçukluk arkadaşımız Niloo
En başta Bige :) İlk defa geldi ama sanırsam sevdi ve yine gidersek gelmeyi planlıyor:)Ortada ise hepimizin sevdiği arkadaşımız Togay :)
Sahildee akşam üstü dedikodusu:)
Plajdaki ıslak saçlı fotoları hiç sevemedim:P
Ve dönüyoruz artık...
