Ona veda ederken ..

Bizim evde kendimi bildim bileli hep bir hayvanimiz olmustur.Uzun yillar baliklarimiz vardi.Son ediyle büdü kaplumbaglariniz oldu.Kisa bir donem kopegimiz vardi daha sonra calindi.Kusum vardi 2tane.Sonra birgun bir kedimiz oldu.O gune kadar hic sokakta 'ayy bu ne tatli kedicik'diye gezdigimi pek hatirlamam.(simdi ise gördüğüm her kediciğe dokunup seviyorum ve imkan oldukça besliyorum)Ama oldum olasi severim iste hayvanlari.Hatta saniyorum insanlardan daha bile cok seviyorum ve aciyorum.Cunku onlarla ayni dili konusamiyoruz.Onlar acikinca yada usuyunce caresizler.Bize mahkumlar.Hepsi guzel ve masumlar.

2003 eylulde Prensesi buldugumuzda bacagi kirikti.(Bu ismide annem koymuştu ben nekadar karşı çıksamda)Sanirim biri tekme attigi icin kirilmisti.Ufacikti avcumun icinde sigicak kadar.Bacagi duzeldikten sonra bir hata yaptik ve cok erken yasta kisirlastirdik.Ozamanki veteriner malesef bu konuda aceleci davrandi.Belli bir yasa kadar kisirlastirmamak gerekiyormus.Neyse bizim Prenses zamanla kilo almaya basladi.Kilo ile birlikte hep bir sorunlar cikiyor ortaya.bagirsaklar duzgun calismiyordu.seker hastasiydi.birde evde herkes sıgara içtiği için akçiğerleride temiz değilmiş.(böylede etkileniyormuş yani hayvanlar)En sonda kanser oldu.8ay once gecirdigi ameliyattan sonra tam iyilesiyor derken yaralari tekrardan acildi ve 2.ameliyata alındığında birkac dakika kalbi durmus ve geri gelmis.Hastalikli bir kedimiz oldgunu kabullenip bununla yasayalim derken  zamanla icerdeki kotu huylu tumor yayilmis ve 1 hafta once bacagini kesmek zorunda kaldik.3 secenegimiz vardi 1-ya bu sekilde kabullencez yasayacak ama kanayan yaralari ile aslinda olume terkedicez,2-ya tekrardan riske atip ameliyat olucak %50sansla yasayabilir yada ameliyat masasımda kalıcak,3-yada uyutarak acılarıma son vericez.

En mantıklısı 2.secenek gözüktüğü için zaman bacağı alındı fakat bünyesi sadece bu geceye kadar dayanabildi.Saat 23.16 idi veteriner aradığında.Solumum yetersizliğiymiş.'Malesef Müge üzgünüm'dedi.

Son kez görmeye gittim onu.Yatışı,burnu gözleri bakışı..Onu nekadar sevdiğimi söyleyip öptüm güzel patilerinden sıkısıkı.Sanırım 5saattir aralıksız olarak yaşlar boşalıyor gözümden.Gözümü kapatamıyorum işin kötüsü.

İlk kaybettiğim hayvanım değil.Hatta aileden bile verilen kayıplarımız oldu.Ama sevdiğim birini birdaha göremeyecek olmak cok acı malesefki.Ve şuan ta içimde kocaman bir şekilde hissettiğim bir acı.

Biz birbirinizi çok severdik.O beni çok ayrı severdi hatta.Onunla birlikte büyüdüm ben.Çok asabi bir kediydi aslında.Eve yabancı girmesini hiç sevmezdi.10 yıl boyunca ona dokunabilen bir annem bir benimdir.Ben işten dönümce odasından çıkar ve direk kucağıma atlardı.Kalkmadığım sürece oda öle saatlerce uyurdu.Geceleri yanıma gelip gırrgırrr sesler çıkartarak patisini üzerime koyardı.Bazende yorgan içine girip kafasını yastığıma koymuşluğu bile var.Birşeye canım sıkkın olup ağladığımda gelip yüzümü yalardı eşşek..

Çok sanslıydı.Mutlu yaşadı.Adına yakışır şekilde yaşadı ve umarım gittiği yerde mutlu olur.

Şimdi evde kalan diğer 2kediminde onun gibi uzun ama sağlıklı yaşamaları tek dileğim çünkü bunu kaybetmemin acısını hayvan sahibi olmayan birinin anlayacağını sanmıyorum.

Seni seviyorum güzel Prensesim.Sen ailemizin bir parçasıydın.Huzur içinde uyursun inşallh ve gittiğinde yerden hep içimizde taa kalbimizin en derinlerinde olucağını görürsün.